Ik kreeg mijn diagnose in 2021; mijn vriend voelde  een knobbeltje in mijn borst toen we in bed lagen.

Wat volgde was een traject van 16 keer chemo, een borstbesparende operatie en 20 bestralingen. Nu nog 10 jaar tamoxifen en waarschijnlijk ook nog een operatie om mijn eierstokken te verwijderen

Borstkanker heeft me wel wat geleerd: ik weet nu dat ik kan vertrouwen op mijn eigen gevoel.

Mijn lijf is mega sterk en ik ben er trots op hoe het dit alles heeft doorstaan. De geopereerde borst vind ik zelfs mooier eruit zien omdat hij wat voller is.

Waar ik wel moeite mee heb ik het tekort aan energie en  ben ik snel overprikkeld. Ook ervaar ik veel overgangsklachten. Zo ben ik daardoor aangekomen en dat vind ik soms lastig. Ik was altijd droog en gespierd en heb nu wat meer vetjes. Mensen zeggen tegen mij dat ik niet mag klagen omdat ik er nog steeds goed uit zie. Ik vind dat een dooddoener want ik voel mij er niet altijd prettig bij. Ik moet gewoon nog eventjes wennen aan mijn nieuwe lijf!

Ik denk dat alle clichés waar zijn: ik geniet meer van kleine dingen. Ik heb voor mijzelf besloten om niets meer half te doen. Als ik ergens over twijfel dan ga ik ervoor!  Ik gunde mij zelf een hoop dingen niet en deed alles voor anderen, daarnaast was ik slecht in hulp vragen en doseren. Dingen uit handen geven vond ik ook lastig.  Ik mag nu wat meer aan mijzelf denken

Waarom ik mezelf laat zien deze maand? Als aandenken voor mijzelf en als afsluiter van dit traject.